Novel

ହୀରାଧରପୁର ନି: ପ୍ରା: ସ୍କୁଲର ହରିମାଷ୍ଟର ଏ ଅଞ୍ଚଳରେ କେବଳ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ନୁହନ୍ତି- ଗୋଟିଏ ଅନୁଷ୍ଠାନ । ଘରପୋଡ଼ି, ବନ୍ୟା, ମହାମାରୀଠାରୁ ଆରମ୍ଭକରି, ସ୍ଥାନୀୟ ନାଟ୍ୟ ପରିଷଦ ଆନୁକୁଲ୍ୟରେ, ଗ୍ରାମ୍ୟ ଯୁବକମାନଙ୍କ ଦ୍ବାରା ବାର୍ଷିକ ଆୟୋଜିତ ନାଟ୍ୟାଭିନୟ ପ୍ରଭୃତି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଉତ୍ସବ ଓ ନିରୁତ୍ସବ, ସୁଦିନ ଓ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନ, ସମସ୍ତଙ୍କ ପୁରୋଭାଗରେ ହରିମାଷ୍ଟର ।

ବଳି ନ ଦେଇ ବନ୍ଧ ପକାଇବାରୁ କରାଳୀ ମାତିଥିଲା । ବନ୍ଧ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୋଇ ନଥିବାରୁ ବନ୍ଧରେ ଘଳିଆ ଫିଟୁଥିଲା । ବନ୍ଧ ଆଉ ଭାଙ୍ଗିବ ନାହିଁ । ଲୋକେ ସ୍ଵସ୍ତିରେ ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ବାସ ଛାଡ଼ିଲେ । ବନ୍ଧ ଉପରେ ହରିବୋଲ ହୁଳହୁଳି ଧ୍ବନି କରାଳୀର ଗର୍ଜନକୁ ସୁଦ୍ଧା ବୁଡ଼ାଇ ଦେଲା ।

ରାତାରାତି ବରଜୁ ଷେଣ୍ଢ ଘାଇ ସାରା ଦେଶରେ ବିଶ୍ରୁତ ହୋଇପଡ଼ିଲେହେଁ, ଏହି ଘାଇ ଯେଉଁ ବରଜୁ ଷେଣ୍ଢଙ୍କର ନାମକୁ ଆଜି ସୁଦ୍ଧା ପ୍ରସିଦ୍ଧକରି ରଖୁଅଛି, ତାଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧରେ କୌଣସି ବିବରଣୀ କୌଣସି ଇତିହାସରେ ମିଳିବ ନାହିଁ । ସରକାରୀ ପୂର୍ତ୍ତ ବିଭାଗର ନଥିପତ୍ରରେ ବରଜୁ ଷେଣ୍ଢ ଘାଇ ବହୁ ବର୍ଣ୍ଣିତ ହୋଇଥିଲେ ହେଁ; ସେଥିରୁ ମଧ୍ୟ ବରଜୁ ଷେଣ୍ଢଙ୍କର ଇତିହାସ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଏହି ଇତିହାସହୀନ ବରଜୁ ଷେଣ୍ଢ କିନ୍ତୁ, କରାଳୀ ଉପତ୍ୟକାର ଏହି ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ଅଞ୍ଚଳରେ ଏକ ପ୍ରାତଃ ସ୍ମରଣୀୟ ନାମ

ଜନମତର ଏକ ବିଚିତ୍ର ରାଜନୈତିକ ଆଚରଣ ଅନୁସାରେ ଶାସନକ୍ଷମତାପନ୍ନ ଦଳର ସବୁ ପ୍ରମାଣିତ ଓ ଦାୟିତ୍ଵପନ୍ନ ତଥ୍ୟ ଓ ଯୁକ୍ତି ଅପେକ୍ଷା ବିରୋଧୀ ପକ୍ଷର ଉତ୍ତେଜନାମୟ ଆସ୍ଫାଳନ ଅଧୂକ ନିର୍ଭରଯୋଗ୍ୟ ରୂପେ ଗୃହୀତ ହୋଇଥାଏ । ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ସେହି ନିୟମର ବ୍ୟତିକ୍ରମ ହୋଇ ନ ଥିଲା ।

ବରଜୁ ଷେଣ୍ଢ ଓଡ଼ ଚଷା । ତାଙ୍କର କେଉଁ ପୂର୍ବ ପୁରୁଷ, କେଉଁକାଳେ କେଉଁ ଓଡ଼ିଆ ରାଜାଙ୍କ ସୈନ୍ୟବାହିନୀକୁ ଯୁଦ୍ଧ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଚଳାଉଥିଲେ ତାହା ଜଣାନାହିଁ... ମାତ୍ର ବରଜୁ ଷେଣ୍ଢଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ପୂର୍ବପୁରୁଷମାନଙ୍କର ସେହି ଦୃପ୍ତ ଆହ୍ୱାନ, ନିଶ୍ଚିତ ମୃତ୍ୟୁର ସମ୍ମୁଖରେ ସୁଦ୍ଧା ଗର୍ଜନ କରିଉଠିଲା ।

ଗୁରୁ ଦୀନକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି, ଉତ୍ତରସାଧକ ସୋମନାଥଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ବହୁ ଦେଶସେବୀଙ୍କ କରୁଣ ଲୋତକ ଧାରା, ତ୍ରିକୋଣଭୂମି ଦେଶର କର୍ଦ୍ଦମାକ୍ତ ଭୂମିକୁ ଆହୁରି କର୍ଦ୍ଦମମୟ କରିଛି ସିନା, କରାଳୀର ସର୍ବନାଶ କ୍ଷୁଧା; କିନ୍ତୁ ପ୍ରଶମିତ ହୋଇ ନାହିଁ ।କେତେବର୍ଷ ତଳେ ଦୀନକୃଷ୍ଣଙ୍କର ନାମ ସ୍ମରଣ କରି, କରାଳୀର ଉପରେ ମୁଣ୍ଡରେ ବହୁମୁଖୀ ଆନିକଟ ନିର୍ମିତ ହେଲା ବନ୍ୟାନିରୋଧ ପାଇଁ । ଦୀନକୃଷ୍ଣ ଯେଉଁ ସ୍ଵପ୍ନର ସଫଳତା ଲାଗି ପ୍ରତିବର୍ଷ ବଢ଼ି ବଦଳ ଦିନେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଜୀବନାତିପାତ କରିଥିଲେ, ସେହି ସ୍ବପ୍ନ ସାର୍ଥକ ହେଲା, କରାଳୀର ବହୁମୁଖୀ ଆନିକଟରେ; କିନ୍ତୁ ଦୀନକୃଷ୍ଣ ସେତେବେଳକୁ ଇହଧାମରେ ନଥିଲେ ।

ଖାଲି କରାଳୀ ନୁହେଁ, ରୁଗ୍‌ଣ ଶିର୍ଣ୍ଣ କରପୃଷ୍ଠରେ ପ୍ରସାରିତ ନେଳି ଶିରା ପ୍ରଶିରା ପରି, ସମୁଦ୍ରୋପକୂଳବର୍ତ୍ତୀ ଏହି ଭୂମିର ମାନଚିତ୍ରରେ, ଯେଉଁ ନୀଳ ରେଖାମାନ ମୃତ ସରିସୃପ ପରି ଛନ୍ଦା ଛନ୍ଦି ହୋଇ ପଡ଼ିରହିଥିଲା, ଏବେ ସେସବୁ ଏକ ପ୍ରାଗୈତିହାସିକ
କୁରତାରେ ଶତ ଶତ ଉଣ ତମ୍ବାଟିଆ ନାଗପରି ମାତି ଉଠିଛନ୍ତି, ଯେଉଁ ପ୍ରାଗୈତିହାସିକ ପ୍ଲାବନ ମଧ୍ୟରେ ଦିନେ ସୃଷ୍ଟିର ଅୟମାରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା, ଏବେ ସେହି ପ୍ଲାବନ ମଧ୍ୟରେ ସୃଷ୍ଟି ଯେପରି ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ହେଉଅଛି ।

ବନ୍ଧ ନିର୍ମାଣ ଶେଷ ହେଲା । ମାତ୍ର ବନ୍ଧରେ ନରବଳି ନ ଦେଲେ ବନ୍ଦର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେବନାହିଁ କିମ୍ବା ଅପଦେବତାର ରକ୍ତ-ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟିବ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ନରବଳି ସହଜରେ ମିଳୁଛି କେଉଁଠୁ ?

ଖବର କାଗଜ ପୃଷ୍ଠାର ଜାଲଜାଲୁଆ ସ୍ତମ୍ଭଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ସୋମନାଥଙ୍କର ଦୁଇ ଶାନ୍ତ ଆଖି ଆଗରେ ତାଙ୍କ ରାଜନୈତିକ ଗୁରୁ ସ୍ବର୍ଗତ ଦୀନକୃଷ୍ଣଙ୍କ ମୂର୍ତି ଭାସିଉଠିଲା ।
ବନ୍ୟାପ୍ଲାବିତ ଦେଶର ନିତ୍ୟ ସ୍ମରଣୀୟ ଜନନେତା....... ଦୀନକୃଷ୍ଣ । ମେଘମେଦୁର ଆକାଶର କୋମଳ କାରୁଣ୍ୟ ତାଙ୍କର ଦୁଇ ଆଖିକୁ ସବୁବେଳେ ଅଶ୍ରୁଳ କରି ରଖିଥିଲା ।