ସତୀ ଅନୁଶୂୟା...(ଭାଗ - ୨)

ପଢିବା ସହ ସଙ୍ଗୀତର ମଜା ନିଅନ୍ତୁ ।

00:00 / 04:14

ରିପୋର୍ଟ କରନ୍ତୁ ।

ଉଜ୍ଜୟିନୀ ରାଜ୍ୟରେ ଜଣେ ଶିବଭକ୍ତ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଥିଲେ ଯାହାଙ୍କ ନାମ ଥିଲା ଚତୁର୍ଭୁଜ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ । ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ ହେଇ ସେ ସର୍ବଦା ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କର ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନା କରୁଥିଲେ । ଭଗବାନ ସଦାଶିବଙ୍କ ଦୟାରୁ ବୃଦ୍ଧା କାଳରେ ଗୋଟିଏ ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନ ପାଇଥିଲେ ‌। ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ପୁତ୍ରର ନାମ ରଖିଥିଲେ ବିଦ୍ୟାପତି ।

ପୁଅ ବିଦ୍ୟାପତି ବାପା ମାଆଙ୍କର ଏତେ ଗେଲବସର ଥିଲା ଯେ ତା'ର ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ଅପରାଧ ବି ସେମାନଙ୍କ ଆଗରେ ତୁଚ୍ଛ ଥିଲା । ବିଦ୍ୟାପତି ର ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ବନ୍ଧୁ ଥିଲା ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ । ସେ ମଧ୍ୟ ବିଦ୍ୟାପତି ର ଅନୁରୂପ ‌। ଦିନକୁ ଦିନ ସେ ଦୁହିଁଙ୍କର ବୟସ ବଢିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ କୁସ୍ଵାଭବ ବଢିଚାଲିଲା । ତେଣୁ ବାପାମାଆ ଚିନ୍ତା କଲେ ଯେ ପୁଅକୁ ଭଲ ଝିଅଟେ ଦେଖି ବିବାହ କରିଥିଲେ ତା'ର ସ୍ବାଭାବ ରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିଯାଆନ୍ତା । ଏହିକଥା ଚିନ୍ତାକରି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ପାଖ ଶାସନରେ ଗୋଟିଏ ଅପୂର୍ବ ସୁନ୍ଦରୀ ଝିଅ ଟିଏ ଦେଖିଲେ , ନାଁଟି ତାର କଲ୍ୟାଣୀ । ପଦ୍ମଫୁଲ ପରି ମୁହଁ, ଅପୂର୍ବା ଅପରୂପା । କନ୍ୟାଟିକୁ ଦେଖି ବୋହୂ କରିବାକୁ ମନସ୍ଥ କଲେ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ‌। ପରଦିନ ପୁଅ ବିଦ୍ୟାପତି କୁ ଉକ୍ତ ଝିଅଟିକୁ ଦେଖି ଆସିବାକୁ କହିଲେ ।

ପରଦିନ ବିଦ୍ୟାପତି ନିଜର ବନ୍ଧୁ ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ ଙ୍କୁ ନେଇ ଉକ୍ତ ଶାସନକୁ ଗଲେ । ଗାଁରେ ପସୁ ପସୁ ଗୋଟିଏ ପଦ୍ମ ପୋଖରୀ ଦେଖି ଦୁହେଁ ଅଟକି ଗଲେ, ପୋଖରୀ ର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ଅଭିଭୁତ ହେଇ ନୁହେଁ ବରଂ ପୋଖରୀରେ ଜଳକ୍ରୀଡା କରୁଥିବା ସୁନ୍ଦରୀ ରମଣୀ ମାନଙ୍କୁ ଦେଖି । ଦୁହିଁଙ୍କର ମନ୍ଦ ସ୍ଵଭାବ ଯେଉଁଠିକୁ ଗଲେ ମଧ୍ୟ କମେନି । ଲୋଭିଲା ଆଖିରେ ଆୟତ ନଥାଏ ବନ୍ଧୁ ବିଷ୍ଣୁ ଦାସଙ୍କର , ପୋଖରୀ ହୁଡ଼ାରେ ସଦ୍ୟ ସ୍ନାନ ସାରି ଓଦା ବସ୍ତ୍ର ପରିହିତା ଅପୂର୍ବ ସୁନ୍ଦରୀ ଝିଅଟିକୁ ଅଟକାଇ କହିଲେ କିଏ ତୁମେ ସୁନ୍ଦରୀ ନାମ ତୁମର କଣ ? ଲାଜ ଜର ଜ ହେଇ କନ୍ୟା ଜଣକ ଉତ୍ତରରେ କହିଲା ଯେ ମୁଁ ଜଣେ ଗରିବ ବ୍ରାହ୍ମଣ କନ୍ୟା ନାମ ମୋହର କଲ୍ୟାଣୀ । ନାଁଟି ଶୁଣି କ୍ଷୋଭ ପ୍ରକାଶ କରି ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ କହିଲା, ଆହାଃ ତୁମେ ତାହେଲେ ମୋର ହେବାକୁ ଥିବା ବନ୍ଧୁପତ୍ନୀ । ଯଦି ବନ୍ଧୁ ପତ୍ନୀ ହେଇନଥାନ୍ତ ତାହେଲେ ଏ ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ ତୁମକୁ ମହାରାଣୀ କରି ରଖିଥାନ୍ତା । ଧିକ୍କାର କରି କଲ୍ୟାଣୀ ଉତ୍ତର ଦେଲାଯେ ଯେଉଁ ପୁରୁଷ ଗୋଟିଏ ଲଜ୍ୟାଶୀଳା ଓଦାବସ୍ତ୍ର ପରିହିତା ନାରୀକୁ ବାଟ ଅବରୋଧ କରି ପ୍ରେମ ନିବେଦନ କରେ ଆଉ ପୁଣି ବନ୍ଧୁପତ୍ନୀ ଜାଣି ମଧ୍ୟ, ସେ ପୁରୁଷକୁ କେବେ ବି ସମ୍ମାନ ର ଯୋଗ୍ୟ ନୁହେଁ ‌ । ଅପମାନରେ ଡହ ଡହ ନିଆଁରେ ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ଦେହ ଜଳୁଥାଏ ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ ର । ଭବିଷ୍ୟତରେ ଏହାର ପ୍ରତିଶୋଧ ନିଶ୍ଚୟ ନେବ ବୋଲି ଚିନ୍ତା କରି ବନ୍ଧୁ ବିଦ୍ୟାପତିଙ୍କୁ ଧରି ଫେରିଆସିଲା । ଘରେ ପହଞ୍ଚି ବନ୍ଧୁ ବିଦ୍ୟାପତିଙ୍କର ଝିଅ ପସନ୍ଦ ବୋଲି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଙ୍କ ଆଗରେ କହିଲା ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ ।

କୁଶଳ ମଙ୍ଗଳରେ ବିବାହ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲା । କଲ୍ୟାଣୀ ବାପଘର ଛାଡ଼ି ଶାଶୁଘର ଗଲା । କିଛିଦିନ ପରେ ବନ୍ଧୁ ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ ଆସିଲେ ବୁଲିବାକୁ । ଘରେ ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁର କେହି ନଥାନ୍ତି, ନିକଟସ୍ଥ ଜଣେ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ଘରକୁ ବୁଲିଯାଇଥାନ୍ତି । ଏହି ସୁବିଧା ର ସୁଯୋଗ ନେଇ ବନ୍ଧୁ ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ ମନ ରାଗ ମନରେ ରଖି, ଅପମାନର ଜ୍ୱଳାରେ , ଏକଦମ୍ ପ୍ରତିଶୋଧ ପରାୟଣ ହେଇ ଘର ଭିତରକୁ ପଶିଲେ । ତାଙ୍କୁ ଏତେଦିନ ପରେ ଦେଖି ବିଦ୍ୟାପତି ମଧ୍ୟ ଖୁସି ହେଲେ ‌ଆଉ କଲ୍ୟାଣୀଙ୍କୁ ବନ୍ଧୁଙ୍କର ଆଦର ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବାକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଲେ ।

ବନ୍ଧୁ ପତ୍ନୀଙ୍କ ହାତରନ୍ଧା ଖାଇ ବିଦ୍ୟାପତିଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ହସ ଗପ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ । ମନ୍ଦ ସ୍ଵଭାବି ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ ହଠାତ୍ କହିଲେ ଯେ ଖିଆପିଆ ପର୍ବ ପରେ ଯଦି ବନ୍ଧୁ ବିଦ୍ୟାପତି ଆମୋଦପ୍ରମୋଦ ନୃତ୍ୟ ସଙ୍ଗୀତ ର ଆୟୋଜନ କରନ୍ତେ ତାହେଲେ ଭାରି ଭଲଲାଗନ୍ତା । ବନ୍ଧୁଙ୍କ ମୁହଁରୁ ଏକଥା ଶୁଣି ବିଦ୍ୟାପତି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପତ୍ନୀ କଲ୍ୟାଣୀ ଙ୍କୁ ଆଦେଶ ଦେଲେ ନୃତ୍ୟ ପରିବେଷଣ କରିବାକୁ । ଛି! କେତେ ଅସଂଗତ କଥା କହୁଛନ୍ତି ସ୍ଵାମୀ ‌, ମାସକର ନୁଆ ବୋହୂଟେ ମୁଁ , ଗୋଟିଏ ପରପୁରୁଷ ଆଗରେ କେମିତି ନୃତ୍ୟ କରିବି ! ପୁଣି ଯଦି ନମାନିବି ତାହେଲେ ଧର୍ମ ଦ୍ରୋହି ହେବି କାରଣ ସ୍ତ୍ରୀ ର ଧର୍ମ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଟି ବଚନକୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ପାଳନ କରିବା । ତେବେ ମୋର କଣ କରିବା ଉଚିତ ? ଗୋଟିଏ ଭୁଲଠିକ ର ଦୋଛକିରେ ଠିଆ ହେଇ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲା କଲ୍ୟାଣୀ । ତେବେ ଗୋଟିଏ ନାରୀ ର ପ୍ରଥମ ଧର୍ମ ହେଲା ସ୍ଵାମୀଙ୍କ କଥାକୁ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେବା । ତେଣୁ କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ହେଇ ସେ ନୃତ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କଲେ ।

କିଛି ସମୟପରେ ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁର ଆସି ପହଞ୍ଚିଗଲେ ଆଉ ନବବଧୂ ର ଏହି ପରପୁରୁଷ ଆଗରେ ନୃତ୍ୟରେ ଅବସ୍ଥାରେ ଦେଖି ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୋଭ ଆଉ କ୍ରୋଧ ଜର୍ଜରିତ ହେଇ ଭର୍ତ୍ସନା କଲେ ଆଉ ନିଜର ଏହି ବ୍ୟଭିଚାରିଣୀ ପ୍ରକୃତି ପାଇଁ ଘରୁ ବାହାରି ଯିବା କୁ କହିଲେ । କଲ୍ୟାଣୀ ଯେତେ ମତ କହିଲେ ବି ଉତ୍ୟକ୍ତ ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁର ତାଙ୍କୁ ଘରୁ ବାହାର କରିଦେଲେ । ସବୁଠୁ ବଡ଼ କଥା ହେଲା ଯେ ଯେଉଁ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ପାଇଁ ସେ ଆଜି ଘରୁ ବାହାରି ଗଲେ ସେହି ସ୍ଵାମୀ ପତ୍ନୀ କଲ୍ୟାଣୀ ଙ୍କୁ ଏ ପରିସ୍ଥିତିରେ ବଞ୍ଚେଇବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଆହୁରି କୁଟିଳ ହସ ହସୁଥାନ୍ତି ବନ୍ଧୁ ବିଷ୍ଣୁ ଦାସଙ୍କ ସହିତ ।

କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଅଭିମାନ ରେ କଲ୍ୟାଣୀ ଫେରି ଆସିଲା ବାପଘରକୁ । ମାତ୍ର ସେଠି ବି ସମଦଶା । ବାପଘର ନାଁ ପକାଇ କୋଉ ମୁହଁରେ ଆସିଛୁ କହି ବାହାର କରିଦେଲେ ।

ଶେଷରେ ନ୍ୟାୟ ଟିକେ ପାଇବା ପାଇଁ ଧାଇଁ ଆସିଥିଲେ ରାଜା ବିକ୍ରମ କେଶରୀ ଭଞ୍ଜଙ୍କ ପାଖକୁ ଯେ ସେଠୁ ବି ନିରାଶା ହେଇ ଫେରିଗଲେ । ସବୁଠାରୁ ନ୍ୟାୟ ପାଇବାରୁ ବଞ୍ଚିତା ହେଲାପରେ କୋହଭରା ହୃଦୟରୁ ରାଜାଙ୍କୁ ଅଭିଶାପ ଦେଇ ଗଙ୍ଗାନଦୀ ଆଡ଼କୁ ଚାଲିଲେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିବାକୁ ।

ଗଙ୍ଗାନଦୀ ଆଡ଼କୁ ଯିବା ବାଟରେ ପୁଣି ଭେଟିଲେ ବିଷ୍ଣୁ ଦାସଙ୍କୁ । ମନ୍ଦ ସ୍ଵଭାବ ବିଷ୍ଣୁ ଦାସ ପୁଣି ସେହି ଖରାପ ଇଙ୍ଗିତ କଲେ କଲ୍ୟାଣୀ କୁ ଦେଖି ‌। ଏଥର କିନ୍ତୁ ଆଉ ଚୁପ୍ ରହିଲେ ନାହିଁ କଲ୍ୟାଣୀ । କ୍ରୋଧ ଜର୍ଜରିତ ହୋଇ କହିଲେ ହେ ପାପୀ , ତୋରି ପାଇଁ ଆଜି ମୋର ଏ ଦଶା ‌। ତେଣୁ ମୁଁ ଆଜି ତୋତେ ଅଭିଶାପ ଦେଉଛି ଯେ , ସତରେ ଯଦି ମୁଁ ସତୀ ଆଉ ପବିତ୍ର ହେଇଥାଏ ତେବେ ମୋ ଅଭିଶାପରେ ତୁ କୁଷ୍ଠ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହେଇଯା । ।

ଉଚ୍ଛୁଳା ଗଙ୍ଗା ନଦୀ ତୀରେ ଦୁଃଖିନୀ କଲ୍ୟାଣୀ । ଶେଷ ନ୍ୟାୟ ପ୍ରାର୍ଥନା ଗଙ୍ଗା ମାତା ପାଖରେ । ହେ ମାତା ! ତୁମେ ଯଦି ପାପୀ ମାନଙ୍କ ର ପାପ ଧୋଇ ଧୋଇ ଅପବିତ୍ରା ହେଇନ ତେବେ ମୁଁ ମୋର ପତ୍ନୀଧର୍ମ ପାଳନ କରି ପାପିନୀ ବ୍ୟଭିଚାରିଣୀ କେମିତି ହେଲି ।
ଥକିଗଲିଣି ମା' , ମୁଁ ସତରେ । ମୋତେ କୋଳେଇ ନିଅ ନହେଲେ ନ୍ୟାୟ ଦିଅ ।

ଆକାଶ କୁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳିତ କରି ଗଙ୍ଗାଦେବୀ ପ୍ରକଟ ହେଲେ । ଆଉ ବରଦାନ ଦେଇ କହିଲେ , ହେ କଲ୍ୟାଣୀ ତୁମେ ପବିତ୍ର ତୁମ ପତି ସେବା ବି ପବିତ୍ର । ନଦୀ ର ଆରପାରି ରେ ସୁନ୍ଦର ଭବନଟିଏ ମୁଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଦେଇଛି । ନିଜର ନାମ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ନିଜର ପ୍ରତିଶୋଧ ପୁରା କର ।

ସେବେଠାରୁ କଲ୍ୟାଣୀ ନିଜର ନାମ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ରଖିଲେ "ଲକ୍ଷେ ହୀରା"I

କ୍ରମଶଃ...

ରୋଜାଲିନ ବେହେରା
ପାଟସୁନ୍ଦର ପୁର
ଫୁଲନଖରା, କଟକ

ପଢ଼ିସାରି, କିପରି ଲାଗିଲା ଜଣାନ୍ତୁ ।ଉନ୍ନତ ହୋଇପାରିଥାନ୍ତା ।ଆଉ ଟିକେ ଚେଷ୍ଟା ଦରକାର ।ପଢିକି ଭଲ ଲାଗିଲା ।ସତରେ ବହୁତ ଭଲ ।ଓଃ, କି ଲେଖା ଚମତ୍କାର ।ପଢ଼ିସାରି, କିପରି ଲାଗିଲା ଜଣାନ୍ତୁ ।

ସୋସିଆଲ ମିଡ଼ିଆରେ ସେୟାର କରନ୍ତୁ ।